Sana yazmak artık bir külfet.
Tuttuğum kalem bile bir yük, üzerime binen ağır bir palto.
Ve her biten mürekkep, içimdeki sevgiden bir parça daha çalıyor.
Bir zamanlar dilimden düşmeyen adın var ya,
şimdi dudaklarımdan eksik birer hece gibi düşüyor.
Ne sesin yankılanıyor içimde, ne de gözlerin eski ihtişamıyla parlıyor zihnimde.
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta