Sevmiyorum Şiiri - Gültekin Toga

Hümanist olamadım,sevgimin sınırı var,
İnsanlık urbasıyla, gördüm nice canavar,
Şahit demir kapılar,şahittir ki dört duvar,
Yere düsmüş birine,vuranı sevmiyorum.

Hayvandan alta düşmez, insanlığın gereği,
Güzel duygu bırakmaz, vicdanların kurağı,
Odun parçalar gibi,öksüzdeki yüreği,
Parça parça eyleyip,kıranı sevmiyorum.

Kılını kıpırdatmaz acı dindirmek için,
Bütün ugraş,çabası,çarkı döndürmek için,
Siyasetin gereği,oya bandırmak için,
Vatandaşın halini soranı sevmiyorum.

Ödü kopmuş doğruyu söylemekten çekinen,
Oka rastlar gözünü tık edinip sakınan,
Yüze karşı dost gibi muhabbetle bakınan,
Arkadan da it gibi üreni sevmiyorum..

Ister gaflet için de isterse bilmeyerek,
Akl edip de gerçeğin yanına gelmeyerek,
Susmasıyla alcağın eline ok vererek,
Haksızlığın yayını gereni sevmiyorum...

Sentezi aşk doludur,hakikate bağımlı
Güle hasret çekiyorgönlü bu yüzden gamlı,
Zalime yumurtluyor,halbuki bizden yemli,
Sadakati yerlere sereni sevmiyorum...