Sevmiyorsun Şiiri - Mesut Özdemir 3

SEVMİYORSUN

Ben seni kaybetmedim,
senden vazgeçtim.
Kaybetmek başka bir şeydir,
vazgeçmek;
anlaşılmamaktan yorulan bir kalbin
son savunmasıdır.

Çünkü beni anlamanı bekleyecek
sabrım kalmadı artık.
Zaten senin anlamaya niyetin de
hiç olmadı.
İsteseydin yapardın.
Seven insan ister.
İsteyen insan çabalar.
Çabalayan insan kaybetmez.

Bakışlarımdan anlardın mesela,
konuşmadan nasıl sustuğumu.
Sarılmamdan anlardın,
gitmemek için nasıl tutunduğumu.
Dokunuşumdan anlardın,
“kal” diye bağıran sessizliğimi.

Kalmayı isteseydin,
bir sebep değil,
bin bahane bulurdun.
Sevmeye devam etseydin,
yorgunluğumu değil
yüreğimi tutardın.

Ama sen…
Biliyorsun ki sevmiyorsun.

Bunu söylemek yerine
bahanelere sığınıyorsun.
“Seviyorum ama…”
diye başlayan cümlelerin var senin.
O “ama” var ya,
işte orada bitiyor her şey.

Gidişinde bile bir umut bırakıyorsun,
bu en büyük kötülüğün.
Ne adam gibi gidebiliyorsun
ne de doğru dürüst sevebiliyorsun.

Sen benim yüreğimi alıyorsun,
ahımı alıyorsun,
günahımı yükleniyorsun farkında olmadan.
Bir gün bu sevildiğin günleri
çok özleyeceksin.
Çünkü sen,
böyle sevilmeyi
bir daha bulamayacaksın.

Ve evet, biliyorsun…
Ben seni kaybetmedim.
Senden vazgeçtim.
Çünkü sen,
beni hiç seçmedin.