Sevmiştik... Şiiri - Ali Bektaş

Birbirimizi öyle bir zamanda sevmiştik ki
Güneşin göz kamaştıran aydığınlığında
Yağmurun çiselediği, gökkuşağı altında
Hasretin uçsuz bucaksız su berraklığı vakti
Masumiyetin yer yarılırcasına en deriniydi
Turnaların selam götürdüğü akşam mahmurluğunda
Öylede çok sevmiştik ki ayrılık olmasın umutlarında
Aç bebeğin anasının memesine sarıldığı gibi
Yetimin babasının mezarını gözyaşı ile beklediği misali
Ademin Havva’ya elmayı uzattığı masum günahlarda
Öyle bir yanardağı patlamıştı yüreklerimizde lav gibi
Akan nehirler dolusu kan hücum zamanları damarlarımıza
Bir kız çocuğu ağlıyor kuşluk vakti selalarında
Evren dolusu mahşeri kalabalık cenaze var belliki
Çocuğun ellerini kaldırıp rahmet okuması zamanlarında
Sağanak yağmurların sel sularının kesif yoğunluğundaki
Kaderin hiçe sayıldığı, biz olduğumuzda sevmiştik
Doç.Dr. Ali Bektaş Koopenhag