Sevmişmiş Şiiri - Harun Akar

bir kırçiçeği sıkılmış yalnızlıktan
seveyim demiş yalancıktan
ordan geçen bir rüzgara tutunmuş
rüzgara bırakma beni demiş
rüzgar bu
o zamana kadar hiç tutunananı olmamış
durmuş,bırakmış esmeyi
görmüş kırçiçeğini
içi cızz etmiş sevmiş
hem de nasıl sevmiş nasıl
tutunmuş kırçiçeğinin yaprağına
tutunacak tek dalı olmuş kırçiçeği
kırçiçeğini gözyaşlarıyla sulamış
büyütmüş sevgisini
o kadar büyütmüş,o kadar büyütmüş ki
Tanrı diye kırçiçeğine tapmaya başlamış
bana güven demiş kırçiçeği
ben seni sevdim demiş
hiçbir kuvvet,hiçbir güçlük beni senden edemez demiş
ibadetle geçirdiğinden kırçiçeğine ömrünü
rüzgar esme yeteneğini kaybetmiş sevdasından
gel zaman git zaman Tanrı kıskanmış sevdasını rüzgarın
bir fırtına göndermiş karanlık,kocaman
fırtına koparmak üzereyken kırçiçeğini dalından
rüzgar göğüs germiş fırtınaya
bağrı delinmiş ama bırakmamış kırçiçeğini
ama kırçiçeği fırtınayı görünce dayanamamış
canım yanmasın bırak beni götürsün,demiş
diken olup saplanınca bu sözler rüzgarın yüreciğine
üç damla kan damlamış
a
ş
k
rüzgar yaralanmış ama belli etmemiş
yalvaran gözlerle kırçiçeğine
-dayan biraz ben göğüslerim bu acıyı
sen bana sarıl,bana tutun geçer birazdan demiş
sen canımsın sensiz neylerim
bırakmam bırakırsam yaşayamam,demiş
kırçiçeği rüzgara yüz çevirmiş fırtına eserken
rüzgar şaşırmış,hani beni sevmiştin
zoru görünce neden değiştin,diyememiş
kırçiçeği bir tokat atıp rüzgara kapılmış fırtınaya
rüzgar peşinden gitmek istemiş gidememiş
çünkü kırçiçeği,rüzgarı rüzgarlıktan etmiş
kırçiçeği,güya sevmişmiş?