Sevmezdi Şiiri - Adem Ulutaş

Kalkardı sabahın kör on birinde,
Yan yatardı çalışmayı sevmezdi.
Bütün bir gün otururdu yerinde,
El içine karışmayı sevmezdi.

Allah’tan gelene şükür ederdi,
Ekmeği ayrana batırır yerdi,
Ayırmazdı eski püskü giyerdi,
Yeni giyip kırışmayı sevmezdi.

Muhannetin kapısına varmazdı,
Yansa bile gölgesinde durmazdı,
Kolay kolay kimseleri kırmazdı,
Küstüğüne barışmayı sevmezdi.

Çocukla çocuktu büyükle büyük,
Ceketi eskiydi sahosu göyük,
Dünya hırsı bana olmaz derdi yük,
Mal mülk için yarışmayı sevmezdi.

Garipti yaşardı kendi halinde,
Tütün sarar tabakası elinde,
Mazlum idi küfür yoktu dilinde,
Öğünerek konuşmayı sevmezdi.

Kendi fakirdi de gönlü zengindi,
Hoş sohbetti enginden de engindi,
Celallenmez kavga bilmez dingindi,
Yüz dökmeyi buruşmayı sevmezdi.

Kim geldi dünyaya çekmedi zahmet,
Müslüman yaşamak ne büyük nimet.
Oku Adem cümle geçmişe rahmet,
Ardı sıra bağrışmayı sevmezdi.