Leylakları sevmiyordu artık. Kibar, narin ağaççıkların kollarından uzanan, buket buket çiçeklerin, kokularını, her bir dalda ya da ağaçta farklı renge bürünmüş tonlarını, rüzgarın nefesine yapışarak derin bir iç çekişle ciğerlere doluveren havasını… sevmiyor artık…sevemiyor Leyla … leylakların kokusunu, renklerini, nazlı nazlı salınışını…
Biliyor ki leylaklar baharı getirir sürükleyip ardından.. her bahar yeni yazlara taşır zamanın sessiz dalgalarını, derinden, çağıldayarak, sürükleyerek alıp getirir. Ve her yaz ıhlamur çiçekleri açar uzun boylu ağaçların sık yapraklı gövdelerinde. Ihlamur çiçekleri, korktukları bir şeyden kaçar gibi, ya da saklambaç oynamak ister gibi sık yapraklı vücutların içlerine gizlenir, görünmek istemezler aslında.. ama leylaklardan sonra ıhlamur çiçeklerinin açtığını bilir Leyla.. ve korkuları saklar yüreğine kimseler görmesin diye.. tıpkı ıhlamur çiçeklerinin sık yapraklı ağaç dallarının arasına saklanışı gibi. Bu yüzdendir işte leylakların açınca hiç solmamasını, bir gün daha bir gün daha narin ağaççıklarının kollarında uyuyunca ertesi sabah güneşle birlikte uyanmasını istemesi.. hatta tomurcuklarının patlamamış olmasını istemesi işte bu yüzdendir.
Bilir ki leylaklardan sonra ıhlamur çiçekleri açacaktır. Ne kadar saklansalar da görünmez kuytulara, bir ateş düşecektir cemrenin düştüğü gibi yeryüzüne…ve kokularını gizlemeye muktedir olamayacaklardır bütün gizlenme çabalarına karşın. Yol kenarlarında sıra sıra dizilip, gelen geçene bahşedeceklerdir doyumsuz kokularını, arıları,böcekleri davet edeceklerdir verdikleri ziyafete katılıp meyvelerinin tadına baksınlar diye… çocuklar, kadınlar yaklaşıp toplayacaklardır çiçeklerini, kimi kırmadan incitmeden, kimi hoyratça acımadan gözyaşına bakmadan…ve…
Uzun bir yol alıp gidecektir ıhlamur çiçeklerini bu beldeden… geride kalan yere dökülmüş birkaç kırık dal, yolunmuş bir yığın yaprak… ve çocukların üstünden atlayarak eğlendikleri baharın başlangıcı hıdırellez ateşi… bu yüzden sevmez… sevemez leylakları Leyla…
İsmi ile leylakların arasındaki fark olan (k) harfinde gizlidir bütün sır. (k) harfi karanlık,korku, kırgınlık, kıskançlık, kızgınlık, kaçış…. İsminden bir harf ötesi bu kabus dolu çıkmaz vadiye açılır da… bu yüzden sevmez leylakları Leyla..
Meryem ŞahinKayıt Tarihi : 3.5.2006 19:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mürsel Adıgüzel
TÜM YORUMLAR (3)