Sevmeyi Seviyorsun Şiiri - Batuhan Şengül

Aşk yazılara sığmayan dar bir boşluk içinde kaybolmuş kelimedir.
Anlatılamaz bazen anlatılması özlenmiş duygudur.
İnsan için iki dudak arasında ben seni diye başlayan ama bir türlü sonu gelmeyen kelimeler arasında boğuşmaya sebep bir duygu timsâlidir.
Kalbe dokunan bir yara vardır en derinden etkileyen bir yara,Mutlusundur aşıkken yada mutsuz bir hayat içinde mutlu gibi gözükmeye mecbur.
İşte böyle hayatına ne zaman gireceği belli olmaz.
Aşk uzaklardadır en uzaktakini sevsende en yakındakini sevsende.
Ölüm göze alacak kadar seviyosundur,rüyaların onunla,hayatında o,gördüğün her kadın onun özellikleri taşır,başkasını göremez gözün,haykırasın vardır dünyaya,denizin en orta yerinde boğuluyorsun yardım istiyosun ama yardım edecek kimse yok yanında,çünkü sen kimsenin gidemeyeceği yere kadar gitmişsin, sana senden başkası yardım edemez artık aşıksın sen farklısın herkesten,oturup çay ve sigarayla dertleşirken,bir başkasının dediğini duyamazsın,ağlamak istersin bazen hıçkıra hıçkıra,yemekte kaşıklarla oynarken dalarsın,göklerde kırmızı bulutların oluştuğu rüyalara, yorgunsun gözlerin görmek istemez kimseyi,çünkü koybolmuştur kadın,bakmaya çekinirsin birdaha,içinde bir özlem var senin,dışında bir hasret,düşler ülkesinin prensesi ararsın hep,ararken sen kendinden kaybolursun,gözlerin içten içte ağlamaklı,mutsuzsun aslında ama mutlusun onu sevmeyi seviyosun,mutlusun onu özlemeyi seviyosun,onun gözlerini,sana hayır desede,sen dudağından çıkan sözleri seviyosun,sesine aşık oluyorsun,bazen sesini özlediğinde hayır dediği gün geliyor aklına,diğer duyduklarını unutmuş gibisin,hayat onunla güzel,yanında olmasını ne kadar istesende,olmasada hayatta olması mutlu ediyor seni.
Sen daha hayatın baharındasın,kırmızı gül kanasada,hayat gülmesede yüzüne sen aşıkken mutlusun...