Sevmeyi de Bilirim Unutmayı da

Doksan sekizin şubatıydı ilk hançeri yediğim
Acısı dindi izi kaldı
Yıkamadı ama öyle salladı ki
Yerküre kıskandı azamatin şiddetini

Yıllar peşi sıra koştururken
Uykudan uyandı yeniden sevebilme umudu

Sevdide hem de ilkbaharında delicesine
Öyle sevdi ki kaybetme korkusunu diriltti
Kıskandı kıskandıkça kıskaca aldı
Sıktı sıktı nefes alamadı mazlumum
Feryadıyla uyandım can havliyle
Gelecek korkusu yaşattım kelebekli yarınlar beklerken
Ve bil ki bitanem tedarikim evvelden
İstersen severim istersen çeker giderim
Sevmeyi de bilirim unutmayı da