Sevmeyi Bilmez Köhne Yürekler

Zaman bir şey gösteriyor ki sen ile ben bir bütünüz artık
O kadar insan geldi geçti hayatımızdan sen ile ben hiç ayrılmadık.
Bilinmez yöne savruldular ötekiler belki de seni, beni kıskandılar.
Kıskanılacak neyimiz vardı bilinmez bizim için fakat
Onlar için çok şeyi ifade ediyordu.
Yüreğimizdeki insanlara verdiğimiz sevgi
Tanrı’ya duyduğumuz aşk.
Bir de senin benim üstündeki saygınla birlikte emeğin
İnsanlar işte bunu bilmiyorlar, hissetmiyorlar anlamıyorlar
Dostluk nedir hiç yaşamamışlar ki.
Onlar hep vermeden almışlar,
Almadan vermenin tadına hiç varamamışlar.
Belki de bu yüzden yolları hep kısaydı,
Belki de bu yüzden kelimeleri hep az kaldı.
Gidenin ardından iyi ki gitti denilmesi ne kadar acıdır
İnsanın yürek dili sözcükleri salkım salkım dökülürken
Kuraklaşmış yüreklerden çıkanlara kulaklarımız hep tıkalı kaldı.
Her zaman suçlu aralar her insanı kendileri gibi gördükleri için
Çünkü etin peşindeler, duymazlar konuştuğumuz bunca kelimeleri
Belki de seninle benim diğer insanların arasındaki farkımız bu.
Yazmayı yazılmak olduğunu zanneden mahlûkatlar
Kelimelerin içindeki senin çocuksu güzelliğini görmezler.
Gönlümdeki en karanlık noktamın bittiğini görmezler
Yazarken seni Umut olur kalem İsra olur kelimeler
Seccadenin başında dua olur
Yitirdiklerimiz için…
Masumiyet adına ne varsa katlederler
Herkesi kendileri gibi yüreksiz bilirler.
Oysa dünyada kötüler kadar iyiler de var bundan habersizler
Dar dünyalarında nifak tohumlarını saçarlar.
Bize değmez gönül, bize kimseden zarar gelmez
Sen salına salına gezmene bak,
Sen doya doya sevmene bak,
Sen kana kana aşka dal
Bırak onlar seni pencereden izlesinler.

09 Mart 2012