Sevmeyi bilemedim Şiiri - Ahmet Mercan

Sır tutmayı bilmez patavatsız gözlerim
Olur olmaz eleverir herşeyi
Halbuki dökmeseydim içimi gözlerine
Bilemedim

Süzülüverdi yüreğim kapından
Üşümüştü sıcak arayan bir kedi gibi
Diyerek biraz ısınır ruhum belki
Davetsiz girmişim bilemedim

Ellerini Tuttum da sımsıkı benim sandım
Hani misafir çocuğun evin oyuncağını benimsemesi gibi
Halbuki misafirmişim bırakıp gidecekmişim bilemedim

Sevmek seviyorum demekmiş
Beklediğim senmişsin demekmiş
Sensiz olamam demekmiş
Ve ilk trenle gitmekmiş
İlk zorda kaçmakmış
Nasip böyleymiş bukadar büyütme demekmiş
Ölüm mü var ucunda hayatına devam et demekmiş
Bense sevmek sanmıştım
Uykuyla düşman, delilikle dost olup
Ölüme dek beklemek yoksa da küçücük bir umut
Gemileri yakmak, yeminlerden dönmek
Özgürlüğü bir pula satmak
Köleliği almak için hayatını rehin vermek
Resimlerinden kokusunu duymaya çalışmak
Belki duyar diye rüzgara bir selam yüklemek
Ve daha neler...
Kusuruma bakma ben sen gibi sevmeyi Bilemedim...