Sevmeyi Beceremedik Şiiri - Erdal Açıkgöz

Hiç kimse anasından doğduğu gibi
Tertemiz değildir aslında
Hayat ormanında ne çamlar devirdik
Ne canlar yitirdik oysa

Bir kıvılcıma teslim oldu yürekler
Bir güzel uğruna
Yerinden fırladı gözler

Bazen bir fırtına aldı
Götürdü bizi çok uzaklara
Bezende kendi kendimize
Düştük çaresiz tuzaklara

Sevmeyi özlediğimizde
Aşkı hapsettik içimizde
Aşka geldiğimizde
Çoğumuz hiç sevemedik bile

Sevgili düşlerken
Arzu ile gelecek günden
Hep bir şeyleri
Yarım bıraktık oysa dünden

Ne sevmeyi becerebildik
Adam gibi ne de sevilmeyi
Ne umut edebilmeyi öğrendik
Ne de tazeleyebilmeyi

Yitirdiğimiz sevgilerin
Farkına vardığımızda
Koca bir yara açılmıştı
Çoktan bağrımızda

Her yerde aradık sevgiyi aslında
Karada, denizde, havada
Ama bir türlü yakalayamadık
Erişilmezdi sanki o, ta Kaf dağında