Sevmeyi ağaçlardan öğrendim.
Şahidim toprak ana.
Görmeyi, duymayı, konuşmayı.
Ağaçlardan öğrendim susmayı.
Ağlamayı, gülmeyi, sevinci, hüznü,
Çakal eriğinden, bademden, zerdaliden,
Bahçenin diğer köşesindeki,
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
