Sevmeye Yürek Gerek Şiiri - Dinmez Er

“ Âşık oldum diyorsan yabancısın artık kendine
Sen, seni tanıyamayacaksın bundan böyle
Aynalarda göreceğin o yüz senin olmayacak
Her nefeste yüreğine ağrılı sevinçler dolacak.”

Aşk çıkmazlarında yol arayan acemi aşığım
Nöbetli hastayım seni sayıklıyorum usuma düşünce
Geçtiğin yollardan geçiyorum adım, adım
Sıcak kumsallarda ayak izlerini arıyorum
Kokunu içime çekmek için kıyıları dolaşacağım
Ahenkle yüzdüğün sulara dalıp hayaller kuracağım
Kökleri denize uzamış yaşlı ardıçlara soruyorum
“ Gölgenize oturur muydu, nereden denize girerdi? ”
Cevap vermiyor sorularıma güngörmüş ardıçlar
“ Yârimi okşayan dalgalar, bana yârimi anlatın”
Desem susma haklarını kullanırlar
Ser verip sır vermemeyi öğretmiş onlara
Beni kendine ram eden sevdiceğim

Sana nasıl anlatsam burnumda tüttüğünü
Ah, bir bilsen seni nasıl sevdiğimi
Şurada oturuyor olsaydık ardıçların altında
Özlemleri, yalnızlıkları ardımızda bıraksaydık
Güneşin altın ışıkları altında uzansaydık kumlara
Arsız bir arzuya aldanıp ellerim ellerini okşasa
Arzuların gözlerimde alev aldığını görebilsen
Yüzlerimize al bassa utançtan konuşamasak
Kaldıralım ayrılığın dikenli tellerini
Bırak erisin gözlerim melek gözlerinde
Bastırma duygularını açık tut yüreğini aşka
Mutluluk deryasında beraber yol alalım

Geceler boyu kendi sıcaklığımla ısınmaya bırakma
Her sabah aynı kahırlı yalnızlığıma uyandırma beni
Cesur bir adım at aşktan soyutlama kendini
Sevdanın kıyılarında boşuna gezinip durmasan
Bu evrende her yer ikimize cennet olurdu

Dinmez ER / Çeşme /