Sevmeye Yorgun Düşmek

Birgün bir sokak ortasında
Düşledim seni,
Usulca izliyordun orda,
Gelip geçeni

Bir elbise vardı üstünde
Beyaz çiçekli,
Geçmiş var göz bebeklerinde,
Gözlerin sisli...

Ağlayacak gibiydin neden?
Gözlerin yaşlı
Kim,seni bu kadar çok üzen?
Kimdi o şanslı

Perişandı tüm bakışların,
Düşlerin uçsuz.
Sessizdi sevgi çığlıkların
Hangimiz suçsuz?

Saçların alagorsan kesik,
Sanki ipekten.
Bana bakan gözlerin bitik,
Yorgun sevmekten.

Kapılmış gibiydin rüzgara
Kalbin nerede?
Göğsünde açılan bu yara,
Çaresi sende...

Benden esirgediğin bir laf,
Sevmek sadece...
Bakışlarım ve narin ve şeffaf
Bakmak derince.

Yollarına bakan gözlerim
Bekle seveni,
Ben kadar sahici sözlerim
Söylerken seni...

Benden yıllar aldı geçmişin
Saçım aklandı.
Önümden geçiyor hayalin
Sanki saklandı.

Garip gibiyim bu hayatta.
Derdime derman!
Yoksun artık gözlerim gafta
Kalmadı vicdan!

Seni bekliyorken daima,
Sırtımda bir yük
Sen bastın kanayan yarama
Acısı büyük.

Yokluğunda geçmiyor zaman,
Bitmiyor anlar
Gönlümde amansız bir figan,
Yüreği kanlar...

Şimdi kim bilir ne haldesin?
Kendi dünyanda.
Uzaklardan geliyor sesin
Duyduğum anda.

Söylediklerim duyulmuyor
Bağırmak neye?
Kalp sevmekten hiç yorulmuyor
Kaçmak nereye?

Kaçış yok, kurtuluş hiç yok.
Koşmak mı dersin?
Kalbimde şimdi ateş ve ok
Yanıp gidersin.

Alevden kor sönmez gönlünde,
Yanar durursun.
Aşktan küpler şimdi üstünde,
Çok yorulursun...