Saran sessizliğin esintisi,
Senden gelen yakarışları,
Sensizliğin bir serinliğine,
Acımıyor, öyle haykırıyordu.
Sen suçlusun diye inliyordu.
Evet, mahkûmiyet almıştım.
Oysa ben, idama hazırdım,
Prangalara çoktan razıydım.
Sen yine sessizliğe daldın,
Ahını, nefesinle bana saldın.
Sen masumdun, mahzundun.
Kendi melaline esintiyi aldın.
Arzı kendine kattın, akıttın,
Çölde kaynayan bir pınardın.
Sen haktın, Hakka inanandın,
Kandırmadın, sevmeye inandın.
Kayıt Tarihi : 2.5.2007 11:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!