Sevmeye Görsün Şiiri - Zennehar Yılmaz

Bir bakış atarsın gelen dostuna Adını yazarsın gönül köşküne Atarsın arşı dağlardan kendini Bir kere gönül sevmeye görsün Vicdanı el vermez ayıbını örter Düşmana düşürmez dilini keser Gayrı dosttan görür hayrını Bir kere gözü görmeye görsün İbrettir âleme söz söylemesi Yürüdüğü yolu duy inletmesi Dağına bağına düşman girmesin Girende kış, kış demeye görsün Bülbülden ayrılmış nefesi sesi Yoluna açar sevgi türbesi Gülü bülbüle görüp söylemesi Yeter, gönlün nasır tutmaya görsün Düşer mi şerden hayra yolun Dost bildiğimin doludur koynu kucağı Sana vereceği hasır ocağı, köşe, bucağı Yeter ki gönülden istemeye görsün Harından değil gönül narından Umudun kesmesin gelen yarından Kaybın bu gün olsun kazancın yarından Dostundan bir selam gelmeye görsün