Sevmeseydin be Koçum Şiiri - Yaşar Yaramış

Kör kuyularda merdivensiz
Kor ateşlerde eldivensiz
Denizlerde yelsiz,yelkensiz
Koyup,terk edip gittin beni.

Acıman,merhametin yokmuş
Beynine karıncalar çokmuş
Ruhunu yılan,akrep sokmuş
Bir kere dinlemedin beni.

Yağsız kandil hep fersiz yanar
Çıplak insan tez,çabuk donar
Sarılmayan yara hep kanar
Sen,yaralı bıraktın beni.

Seni dünyaya değişmezdim
Sende gerçek dostluğu sezdim
Bir ömür deli gibi gezdim
Hiç arayıp,sormadın beni.

İnsan sevdiğine kıyar mı?
Söz verip,sözünden cayar mı?
Kızgın ateşlere koyar mı?
Sen,çıra gibi yaktın beni.

Uzaktan hoş davulun sesi
Sen de yokmuş sevginin se'si
Hep kovdun elinde bir esi
Yıllar yılı dağladın beni.

Her gece seni düşündüm
Sabahlara kadar ağladım
Ölümün kıyısından döndüm
Neden? Niçin mahvettin beni?

Bilirim seni sevmek suçum
Vuslat uzak değil bir uçum
Sevmeseydin onu be koçum
Zorla davet mi etti,o seni.

04.11.20012- Antalya