Sevmeseydim Şiiri - Ali Fikri Karadeniz

Gün doğar;
Hayalin gülümser gözlerimde!
Çiçekler hep Sen açar,
Sen kokar dünyam.
Şimdi yanımda olsan,
“Aşkımsın” derdim,
Keşke Seni bu kadar çok sevmeseydim…

Güneş bir başka yükselir gökyüzünde,
Işığım olursun, önümde gölgem misali,
Seninle ısınırım yeryüzünde,
İşte bu yüzden “Ruhumsun” derdim,
Keşke Seni bu kadar çok sevmeseydim…

Hani ismini yazdığım,
Ve her gün dalga dalga yıkadığım
Sahildeki kum tanelerim;
Sendin benim tek Dileğim
Keşke Seni bu kadar çok sevmeseydim…

Gün; gün kızıllığında kaybolur,
Ben Seni yaşar, Seni anarım.
Ruhum karalara bürünür,
Bürünür de ben yok olurum,
Sevmekti benim bütün derdim,
Acıları içime sindiremedim;
Keşke Seni bu kadar çok sevmeseydim…

Şimdi yalnızlık çöktü odama,
Boş duvarları yumrukluyorum.
Gözlerim sonbaharı yaşıyor,
Kan yaprakları yüreğime düşüyor,
Ben Sana hala “Sonsuzluk” derim;
Keşke Seni bu kadar çok sevmeseydim…!

07/05/2005
Ali Fikri Karadeniz