Sevmesem Seni Deliye Döndürürdüm

Sevmesem Seni Deliye Döndürürdüm

Sevmesem seni, bakmazdım yüzüne,
Adını her gece kazımazdım göğsüme.
Bir yangın olurdu kalbinde sönmeyen,
Sokaklarda kaybolur, dönemezdin kendine.
Gözlerin çaresiz bir boşlukta süzülür,
Yalnızlık saçlarına zamansız aklar düşürürdü.

Sevmesem seni, sevda bilmezdin,
Duruşumla bile seni unuttururdum.
Adım geçtiğinde kalbin titremezdi,
Ne aşkı anlardın, ne vefa görürdün.
Bir çığlık olurdu içindeki sessizlik,
Geceleri uykunu paramparça bölerdim.

Sevmesem seni, gülüşün eksik olurdu,
Aynalarda silik bir suretin kalırdı.
Kalbine giden yolları tuzla kaplardım,
Ne zaman sevsen, canını yakardım.
Ben olmazdım yanında, düşlerinde bile,
Sevgisizlikle seni kendi ateşine atardım.

Sevmesem seni, şiir yazmazdım sana,
Bir harfini bile sakınırdım bakışlarımdan.
Gecelere adını yasaklardım yeminle,
Anılarda bile yerin kalmazdı inan.
Seni sen yapan her şeyi alır giderdim,
Bir yabancı gibi geçip unutur, ezerdim.

Sevmesem seni, bu kadar susmazdım,
Her sözümle bir hançer saplardım kalbine.
Benliğimi tüketen bu aşkı yaşatmazdım,
Bir gülüşüne ömrümü bağışlamazdım.
Sen deliliği benle tanır,
Aklını aşkla değil, acıyla yitirirdin.

Ama sevdim işte, hem de sessizce,
Kendimden çok seni sakladım gecelere.
Sen üzülme diye ben sustum her defa,
Ağlamayasın diye ben kanadım içimde.
Sevmesem seni,deliye döndürürdüm
Sürüm sürüm süründürür düm

Serhat damar