Sevmeniz Gerekmez Şiiri - Hami Keserci

Elbise ipinde kurumuştu gözyaşlarım
Elimde yıkadım kederlerimi
Deterjan yoktu diye tuzlu gözyaşlarımı kattım
Lekeli yıllarıma…
Aklımın en çirkef duygusuydu,
Hiç tanımadığım bir vucudu elde etmek.
Haklısınız her şey okunduğu gibi yazılmıyor matmazel,
Ben hakareti laf olsun diye yazıyorum,
Tuhaflığı tuhaf olmadığım zamanlarda…
Acıyı gelinlik gördüğümde,
Sevinci azrailin can paylaşımında,
Ve bir din(i) darın yoldan sapışında,
Akrebin serbest,güvercinin tutsak oluşunda,
Hiç olmayacak şeyi, neden olmasın diye yazıyorum…

Matmazel;
sevmek bana çok şey ifade etmiyor artık
biz Fransız kalmış geleneğimizi,
İngiliz zihniyetimizi,
Apaçi gaddarlığımızı üzerimizden atamadık,
Asilliğimizi hep farklı şeylerde aradık,
Boğanın boynuzuna dünyayı,
Güzelin eteğine onurumuzu bağladık,
İkisi de rüzgarla savruldu,
Biz çıplak kaldık.
Asıl yer bluzdu canımızı oraya bağlamalıydık,
Ama biz ayrı kalplerde ayrılığı tarttık,
ve bir karara vardık.
beni sevmeniz gerekmiyormuş matmazel.

Kördüğüm olmuş dürüstlüğümü,
Balkondaki saksının dibine ektim,
Aşk denen haylaz çocuğu ise;
Geçenlerde bir trafik kazasında kaybettim…

Hani akıllar hep boş şeylerle uğraşır ya
Aklımın iplerini gönlümün kayığıyla saldım,
Nerde, nerelerde bilmiyorum,
en soz sazlıklarda dazlaklarla gördüm…

Sevgiyi unuttum matmazel
Nasıl bir şey olduğu umurumda değil,
Kıyısız bir okyanus misali uçsuz bucaksız geziniyorum

Hem, yalnızlıkta boğulmuyormuş insan;
Seni çevrendekiler boğuyormuş.

Yalnızlık bitmesinden korktuğum, yarım elma

Belki de bu yüzden beni sevmenize gerek yok…

Bıktınız değil mi sevgiden,
Peki ne olduğu belirsiz piçler,
Yerinde fotosentez yapmaya gayret ederken koparılan güller,
Sonrasını bile bile atılan kurşunlar,
Yada işin bittimi kenara atılan sürtükler,
Sevginin çirkefliği değil miydi…

İşte sizi koparmamam için; beni sevmeniz gerekmez.

Karanlığın bir karabasan gibi,
Her gece hayallerimin üzerine çöküp
Düşlerime tecavüz edişini seyrederken,
Gözlerimin çukuru menekşe bahçesi uykusuzluktan,
Tamda o an sizi tanıdım matmazel.
Melek değildiniz, ama küçük bir kuklaydınız başucumda,
Size sarılarak kabusdan kurtulurdum…

Belki de bu yüzden ben sizi sevebilirdim,
Ama beni sevmeniz gerekmezdi…

Bana yazdığınız son fetvada aşktan sizde bahsediyordunuz
Ama ben hiç aşık olmadım madam,
Hep arzuladım, şehveti ve ardından vicdanı,
Sizce hangisi öncelikli olmalı,
Sizinde bazen kabaran şehvetiniz mi,
yoksa erkekleri gözucuyla etkileyip terk eden vicdanınız mı,
evet, matmazel yüzünüzün kızarıklığı güzelliğinizi örttü
ama ben, güzellere hayranım…
işte bu yüzden beni sevmeniz,
gerekmez matmazel…

gökkuşağının renkleriyle içini boyadığım evde,
çöplükten yiyecek toplayan çocukları seyrediyorum,
farkına varıyorum bir şeyin;
ortak yanlarınıza hayret ediyorum,
siz yalnızlığınızı çöpe atıyorsunuz, onlar topluyorlar,
keder diye gözyaşlarınızı sildiğiniz mendilleri atıyorsunuz,
onlar sıkıp parfüm yapıyorlar…
aaa ortak olmadı bu noktalar,
asıl ortak noktanız açsınız matmazel…

ikiniz de sevgiye muhtaçsınız,
onların yaşamdan koparılma sebebi,
sizin yaşama tutunma sebebi.
işte bu yüzden matmazel,
önce kendinizi sevin beni sevmeniz gerekmez…

belkide tüm bu yazılanları da söylemem gerekmez
anlık bir haz ve anlık bir sevgidir herkes

ben ne bir hazım nede herkes,
üzülerek söylüyorum matmazel beni sevmeniz gerekmez….

İçimden geçenler keşke bunlar olsa,
Kalbim size şiir yazarken oynar salsa…size bir gün bir gül yollansa, benden bilmeyeceksiniz…
Sizde benim gibi ya hiçsiniz ya da herşeysiniz