Sevmenin Suç Olduğunu

geçmek bilmiyen sürgünümün,
üçüncü günü bugün,
güneş dışarda tüm evrene gülümsüyor
birtek ben nasipsizim bu ışıktan
yoksun sen,
yokluğun kara bir zından,
öyle ıssız ki bu zından,birtek ben ve
yıkılan hayallerim olan gardiyan
seni ben farkına varmadan,
yavaş yavaş sevmişim
sevin içimde kırık bir cam parçası
hükmüyle ilerlemiş, beynimin
ve bedenimin en ücra köşesine
ben seni sevmedim ki...
senin gibi öylesine
sevim coşkuydu,sevim neşeydi,
seni de benide güldüren
ne olduda geldi bu ani sürgün ?
sen öğretmiştin bana halbuki,
gönülden sevmeyi, usul usul yavaş,
yoksa uğruna veremezdim savaş.
sana ben, bin kilomerteyi uçarcasına geldim
bilki hava alanında heyecandan sanki
ölecektim.
sen ne coşkulu,.. bense içimdeki
fırtınaya rağmen, nede sakindim
sevdin,sevdim...
hatta ben seni, senden çok sevdim
ama bu son sürgünü inan,
o sevgiye rağmen çözemedim,
neydi hatam ? neydi günahım ?
sevmenin suç olduğunu bilseydim
seni ben, böyle sevmezdim,
sevmek seni bir suç ise
affet günahımı canıma eş sevdiğim,
affet....

GÜLEN