Son Sevmeler Şiiri - Dağlar Özügüç

Onu düşününce yüreğim bir hoş oluyor
Heyecanlanıyorum nefesim kesiliyor
Bu yürek onu bir türlü unutamıyor
Uzaklara dalıp gidiyorum
Hatıralara gözyaşlarım karışıyor
Ne gelen kaldı nede giden
Nede derdimden anlayan
Bu alemde bir başıma
Geçmişimle hesaplaşıyorum
Artık ben herseyi unutmak istiyorum

Çarşaf gibi gökyüzü yırtıldı artık
Yıldızlar akıyor bir bir rüyalarıma
Biliyorum bu son çırpınışlarım
Kalmadı kimsem ne yazık
Teker teker göçtü gitti tüm dostlarım
Virane yürekli bir adam oldum
Mahallenin gece ayışığında oynayan
Haylaz çocuklarının giremediği
O kırık panjurlu metruk eve döndüm
Ben artık sevmekten yoruldum

Besbelli bu gece yıldızlar gelmeyecekler
Birer birer döküldüklerine mi küstüler?
Onlar benim hayalimdeki önemli figürler
Yaşarken aldığım en nadide ödüller
Şimdi onlar da yazık ki yok oluyorlar
Takma kafana yıldızları demekle olmuyor
Hayat bu herşey bir anda son bulur
Bazende son dediğin her şey
Bakarsın yeniden hayat bulur
Yinede bu benim için sevmenin sonudur

Bir kum tanesiyim bu hayat çölünde
Yinede bütün çölün derdi bende
Yaşam geçerse bırak geçsin
Kum taneleri hep kalır içimde
Bekle beni yaşat hayallerinde
Nisanda yağmurlarla geleceğim
Bilirsin dediğimi yaparım
O gelmese ben mutlaka geleceğim
Bu dünyada en çok seni sevdim
Bir daha asla sevmeyeceğim