Sevmek için nedene ihtiyacı yoktur insanın,
Sadece seversin, nedenini sorgulamazsın.
Bazen yolunu sever insan,
O yolda yürüdüğünü bilmek yetiyor bazen.
Bazen gülüşünü seversin,
Bir çocuğun masumiyeti gibi berrak,
Kalbine dokunan her tebessümde
Yüreğin çiçeklenir, sevgiyle dolar taşar.
Bazen masumiyetinle büyülür insan,
Gözlerindeki temizlik, içtenliğin yansır dışarı.
Kırılmamış bir kalbe dokunmak gibi,
Sevginin en saf halini bulursun sen de orada.
Neden aramazsın, sevgi aniden gelir ve yerleşir,
Gizemli bir yolculuktur bu, hissetmekle başlar.
Yıldızlar gibi parlar sevdiğin,
Kalbindeki ışığa kapılıp gidersin.
Sevmenin nedeni yoktur, sadece seversin işte,
Yolunu, gülüşünü, masumiyetini.
Her biri birer şiir gibi,
Duygularla dokunmuş, sevgiyle yazılmış.
Kayıt Tarihi : 19.7.2024 21:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!