Sevmenin kuytusunda sensiz yaşamak

Sevda;
Sanki bir coğrafî harita gibi önümde! ..
Hiç denilmemiş sözler misali,
Hiç değilmemiş “köz”leriyle!
Tepeleriyle, dereleriyle; çölleriyle, ormanlarıyla; körfezleriyle, yarımadalarıyla...
Ve “ada”larıyla!

Yalnızım...
Yar; sızım!

Bunun adı;
Sevmenin kuytularında sessiz yaşamak.
Veya;
Sevmenin kuytularında sensiz yaşamak!

Gün karardı...
Gün karardı bir daha.
Yıldızlar beklendi...
Yıldız beklendi bin daha!
Umut battı, umut doğdu... Umut doğdu, umut battı...
Yine...
Yine...
Yine sis!

Dağıtacak bir deli yel arandı.
Bu avuca bir ılık sıcak el arandı...

Gelecek bir yar...
Gelecek bir yüz...
Duyacak bir kalp...
Diyecek bir dil...
Tutacak bir el...
Öpecek bir ten aramak...
Ve sevmenin kuytusunda sessiz yaşamak.

Ahh! ..
Sevda kuytularında sensiz yaşamak