Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Baştan sona haz alarak okudum... Sizinde ellerinizde hayat var bence....Yüreğinize sağlık...Sevgilerimle...
Emek ile örülmüş tüm dizeler kutlarım.anlam yüklü şiirini ve siz şaiir sotumu kutluyorum.
Kendi eksenlerinde dönen çokça yan konuyu şiirinde doğru bir kurguyla bir sistematiğe tabi kılarak lirizmin işleyişindeki gizemi yaratan bu değerli Kalem'i,Kardeşim KOR'u kutluyorum.
Erdemle/ selamlarımla.
ne güzel ne içten ...duygular alıp başını gitmiş...sevgi kokuyor buram buram.
yürekten kutluyorum değerli ablam tebrikler
Sıcacık, duygu meltemleriyle içe dolan ne güzel bir şiirdi.
Açılıyor birden iki yana dev gibi ahşap kapı,
Bir udun tellerinden dökülüyor zaman,
Kulaklarımda o eski şarkılar,
Geçmiş senelerin naftalin kokusu,
Saçılıyor etrafa umutlar, kahkahalar, acılar...
Semâda uçuşuyor mâzinin sesleri
Ne çok, ne çok unutulmayan hâtıralar...
Ellerinde hayat buluyor kaybolan yıllar...
Ellerin,
Senin ellerinde hayat var.
çok çok güzeldi halenur iki kez okudum büyülendim kaldım ...
bazen sihir gibi hayat veren ellere ne çok ihtiyacımız var....yanındaki o eller hep var olsunlar canım benimmmmmm
Semâda uçuşuyor mâzinin sesleri
Ne çok, ne çok unutulmayan hâtıralar...
Ellerinde hayat buluyor kaybolan yıllar...
Sonsuz tebrik,takdir ve saygım ile..
Eller, gözler ve dudaklar....
Sanırım aşkın üç hali bu olsa gerek.
Kilitlendim Şaire'm.
Muhteşem buldum ve sadece sustum, dinledim masal gibi...
Yüreğinize sağlık.
Sevgi yüklü saygılarımla derlediğim çiçeklerimi kabul edin engin yüreğinizde.
(tam puanımla listemde)
Sakın bırakma ellerimi,
Tut! Tut ellerimi yâr!
Bir an kapat gözlerini,
Yüreğimdeki tüm sevgimi, ellerine yay...
Bu gece şâhit olsun sevgimize dolunay...
bu yurek varken,o guc sizi kolay kolay birakmaz sevgili arkadasim.. guce guc, duyguya duygu katan bir siirdi..harikaydi..sevgilerimle
Bırakma ellerimi, o eller beni götürüyor mutlu günlere,
O eller, sarıyor benliğimi, o sıcak bakışların,
Ne efsunlu bir âlem ki sürüklendiğim,
Taptaze bir hatırâ gibi, saçıma menekşe takışların.
Gel, gözlerime dalsın yine gözlerin sıcacık,
Ellerin kalsın saçlarımda yine, yine azıcık...
bir gün her sevda anılarda kalıcak acısıyla tatlısıyla
tebrikler şaiir kaleminize yüreğinize
Bu şiir ile ilgili 15 tane yorum bulunmakta