Sevmenin Göğünde Kuşmak Şiiri - Feyz Kariha

-Hüseyin Korkmazgil’in Akarsuyuna İç Sürerek-

Git, yoksa izdiham oluyorum sonrası hiç

Kalabalıklaşıyor alnımda bir ateş sonrası hiç

Nasılda karanlık oluyorum sarılmak deyince sen

Nasılda büyüyor tahtında bir diken

Öyle muzdarip bir gök ağrısı

Kasıklarında yağmurun cinnet sofrası

Git, yoksa yalnızlık oluyorum sonrası hiç..

Kırık bir cızırtı bu

Duyulan nefesin Kürt bir dağ gibi

Laz bir deniz…

Hırçın bir gölgesin savruk ve tıknaz

Nerenden sevsem kabrimde güller bitmiyor

Yeşermiyor bir barış

Avlumda terli kuşlar göğmüyor

Sonrası baharsız sonrası hiç…

Gözlerindeki haritadan yol çiz bana

Memleket bildiğim toprak avuçlarına çıksın

Sevmek Allah’ım… Sevmek, kalbim diye oyduğun et

Sevmek, benden bir parça atıp duran kafesimde

Aklımda çıkılmaz girdap

Hevesimde uçsuz bucaksız vadi

Ya ve sin ya ve sin ya ve sin

Okudum ve hürledim sonrası iç…

Depremin Marmara’sı gibi içli

Korkunun akrabası bir kuş

Atıp duran can kafesi

Nerede sevdiğim çöl kahramanlığı

Nerede dört kolla yapıştığım kucak

Ah nerede inat dirediğim ve açlık doğurduğum merhamet memeleri

Kimin gözleri kalbime doğru

Kimin elleri tutabilir toprağımdan

Musalla bildiğim aşk

Rahmet olsa geçirmez şu kapıdan

Allah’ım biraz amentü sür yaralarıma

Yoruldum kendimle savaşmaktan…

Aktığımız serüvende film bitti, yüzünde perde bitti

Sahnesinde dalkavuk bir masal senden önce gitti

Kızmış değiliz, biraz bekle daha da susabiliriz

Ellerin ellerin ellerin

Bir trenin duasında amin gibi duran ellerin

Gitme, yoksa sarılmak dediğin sonbaharın tüyünde hiç

Ve kuşmak göğünde bir sevmenin…