Sevmenin bedelini fena öderim

hep gece yarıları mı gelirsin aklıma
uykularımı bölmek için mi varsın
gece bile demini bulmadan henüz
yüreğime bir umut, bir ateş, bir hasret düşer
sevmenin bedelini fena öderim

uyutmaz, bir türlü kapatamazsın gözlerini
pembe hayallerin peşindesindir buğulu gözlerle
gece boyu onunla teselli edersin ümitsizliğini
ve düşünmeden edemezsin gelebilme ihtimalini
hançer gibi saplarsın tekrar yüreğine bırakıp gittiğini

böylesine çaresizken yatağımda
gözüme uyku girer mi dersin
umudum yaralanır her gece
yüreğim parçalanır anlatılamaz acısı
yastığımla gözyaşım buluştuğunda
sevmenin bedelini fena öderim

yaş değil gözlerimdeki
sıradan bir yaş olamaz asla
dünyanın yüküdür omuzlarımda
ve sevmiyorum seni, sevmek bu değil
uykusuz gecemde sevmeyi aştığımda
sevmenin bedelini fena öderim...

ümraniye