Sustum hep...Susmam gerekiyordu çünkü...Daha da zavallılaşmamalıydım insanların gözünde.Gerçekten sevmek,zavallılık olmuş...
Haberim yoktu ki...Bilmiyordum...Hani bilsem...Bi bilebilsem...
O kadar güçlüydüm ki ben...Aklıma geliyordun,ve ben yüreğimle savaşıyordum...Kabullenmek,gerçekleri görmek ömürden ömür alıyormuş...Öğrendim ben...Başarmak da en büyük zafermiş aslında...Hayata tutunmak inadına...Sevmeye çalışmak değil,haketmeyeni unutmaya çalışmak...Gecelerimi harap eden sendin...Uyku nedir unutmuş gözlerimi zamansız ağlatabilen,hayallerimi yıkan ve hayal kurmayı unutturan da sendin...Oysa...En güzel hayaller kurduğum da,o hayalleri bana anlatan da sendin! ...Ömrümü isteyen,ömrümce kalbimi isteyen de sendin ve o ömrü bitiren,kalbi yakıp yıkan dermansız bırakan,sevmeyi unutturan,aklıma her gelişinde sekteye uğratan da sendin! ...Bu kadar mı kolay olmuş yalan söylemek Yarab! ...Bu kadar mı! ...Üstelik gözlere baka baka işlenir mi bu günah? ...Hiç mi yanmaz yürekleri Yarab! ...Hiç mi? ....Sustum gidişine...Tek bir soru sormadım kimseye...
Karşına geçip de hesap sormadım sana...Hani bir sormak için karşına gelsem ağlaya ağlaya vururdum yüzüne bir tokat ama...Rahatlar mıydı peki yüreğim? ...Gururum dimdik ayağa kalkar mıydı? ...En önemlisi de...Senin canın acır mıydı? ...Yüreğime attığın tokatın yanında onun lafı mı olurdu? ...Söyle! ....Kaldır başını...Bak yüzüme...Yüzün yok biliyorum...Bak da gör eserini bak da gör! Hadi! ...Mutlu ol haydi! ...Benim eserim de! ...Sen...Bunu da yapar,erkeğim,diye de dolanırsın ortalıkta! ...Yap! ...
Kokunu çok severdim...Hani ben beğenmiştim ya...Sen yokken hep girer bir parfümeride sıkardım bileğime,kokar kokar aklıma gelir,bir mesaj atardım sana...'Özledim kokunu...' diye...Bugün girdim parfümeriye,hepsini alıp fırlatmak istedim duvarlara! ...Hepsini...Kimse de alıp sen gibi kokmasın diye! ...Artık tamamen git benden diye! ...Git! ...Aslında başardım...Eskisi kadar acıtmıyor canımı bazı şeyler...Aklıma gelmediğin günler oluyor...Derken aniden bir gece giriveriyorsun rüyalarıma...Konuşuyorsun konuşuyorsun...Ben kaçıyorum..Ben susuyorum...Gözlerim doluyor...Kaçıyorum....Uyanıyorum...Yanaklarımdan yaşlar akıyor...Allah'ım diyorum,Allah'ım niye! ....Rüyalarıma da engel ol,girmesin ne olur! ..Bana yardım et,beni anla! , diye....Madem ki karşılaştık,madem ki aldım yaralarımı,hala nesi yetmiyor ki,aylarım ömür niyetine gitti.Benim feda edecek neyim kaldı? ...Bir canım kaldı benden öte,o mu fazla geldi? ...Zaten canımın yarısı gitti....Daha feda edecek neyim kaldı? ...Anla artık Allah'ım...hep vardır bir hayrı diye diye sustum,isyanlarım dilimin ucuna geldikçe yutkundum...Daha da acı çekmemin,var mı bir hayrı? ...Ödemediğim bedel kaldı mı? ...Sevmek,bazen ağır bedeller ödemekmiş...Ödedim...Daha da feda edecek neyim kaldı? ........................13.02.06
Kayıt Tarihi : 23.8.2006 22:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)