Sevmemiştim kimseyi senin kadar

Avam ayaklarım gölgene takılana,
Ruhumun ruhuna pervane oluşuna,
Islandığım sokaklarda seni arayana değin,
Sevmemiştim kimseyi senin kadar.

Kurak gönlüme sen damlası düşene,
Ama gözlerim cemaline nazar edene,
Lal sözlerim adını ilk kez söyleyene değin,
Sevmemiştim kimseyi senin kadar.

Küflü sandığıma sen pırlantası düşene,
Solan güllerimin bahçesine nefesin esene,
Hicap eden benliğim “seviyorum” diyene değin,
Sevmemiştim kimseyi senin kadar.

Karanlık geceme dolunay olup çıkana,
Seherime güneş olup doğana,
Şafak vaktinde tan yerimi aydınlatana değin,
Sevmemiştim kimseyi senin kadar.

Soğuk iklimime meltem olup ısıtana,
Poyrazlar esen gönlüme huzur salana,
Hırçın dalga beşiği limanıma demir atana değin,
Sevmemiştim kimseyi senin kadar.

Dikenlerle kanayan yüreğimi avuçların arasına alana,
Bitap hislerime dolu dizgin umut aşılayana,
Kükreyen nefretlerimi sevgiyle susturana değin,
Sevmemiştim kimseyi senin kadar.

Kara gökyüzüme mavilikleri yayana,
Hazan bahçeme yeşil olup doğana,
Taşlaşmış gönlümü sarmaşık olup sarana değin,
Sevmemiştim kimseyi senin kadar.

Hissiz tenim ellerinle tanışana,
Takatsiz ellerim yüzüne dokunana,
Viran gönlüme sen uğrayana değin,
Sevmemiştim kimseyi senin kadar.