Sevmemeye De Alışırım

Sevmemeye de alışırım

Adı adresi olmayan kişiyedir, benim sözlerim.
İsmi cismi olmayan vefasız kişiyedir,şiirlerim.
Hayal edip,adı adresi olmayanadır sitemlerim.
Damardan giriyorsun insafsız, insanın kanına.
Damardan girdin vefasızca bu garibin kalbine.
Sevgin sonu bu mu,aldatılmak hep ağlatılmak.
Seveni,elleri koynunda, garip dertli bırakmak.
Hep hüzünlü, hep üzüntülü müdür sevenlerin.
Önce sevginle yaktın,güzel garip duygularımı.
Sonra yıktın,dağlar gibi bitmeyen umutlarımı.
Külleyip külleyipte,savurma sevgimin külünü.
Kullanıp kullanıp ta,yere çarpma bu duygumu.
Anladım herşeyi,gece öyle davrandıktan sonra.
Kafamda dank etti; artık senin o gerçek yüzün.
Yıkıldım o an, mutsuz umutsuzca doldu hüzün.
Mutsuz ettin,mutsuz ol,gecelerce de uykusuz ol.
Hayatın boyunca sen mutsuz ol ve umutsuz yaşa.
Ne sevdalar gördüm ben,başı sonu belli olmayan.
Ne sevgiler yaşadım ben,yüreğimi dağlayıp yakan.
Artık soğudum ben yalan sevgi,yalan sevdalardan.
Olduğu gibi görünüp, göründüğü gibi olmayandan
Artık tiksiniyorum, dönek ve iki yüzlü insanlardan.
Artık sevemem ben sevginin değerini bilmeyenleri.
Kısmet değilmiş demek ki,seni sonsuza dek sevmek.
Benimde sevenim var elbet,sen sevmesen de alışırım.
Sonunda küllenir acılarım da,sevmemeye de alışırım.

26.12.2007
Muharrem ÜZÜMLÜ
İlköğretim Müfettişi