Sevmemeliydik Şiiri - Hatice Nayır

Sen benim suskunluğumdun
Sevmemeliydim seni
Anılarımdın
bir gül gibi kurutulmuş
yalnızlığımın arasında
Uykularımdın biraz da
Belki de acılarımdın
gözlerimden akan...

Sevmemeliydim seni,
yol çoktan bitti,
biliyordum
Bir hüzün batmış,
bin keder doğmuştu
gözbebeklerine
Haber etmeden
gitmiştin belki de,
bilmiyordum
Sevmemeliydim,
aşk ağır gelirdi
senin yaralı yüreğine

Gider mi bu aşk,
diner mi yangınımız,
ne dersin
Ne dersin,
onarır mıyız tekrar
sancılı bedenlerimizi
Savrulan parçalarımız
bir araya gelir mi tekrar
Sevmemeliyiz,
bak can kırıkları yer etmiş
yüreklerimize

Sen benim aynamdın,
baktıkça kendimi görüyordum,
sen de biliyordun
Sevmemeliydik
Çünkü
Sevdikçe
aramıza
kocaman bir duvar örüyorduk.