Sıcak buseli gün ağartısında
Güneşin siması olmuş bıçak
Bir dağ olduğuma yanarım
İmkansızdır çekip gitmek
Gelen gider zamanın bir kertesinde
Ağlayışlarım hep aynı nakarat
Delirmek istemlerimin ocağında
“Kendini yakabilmek de erdemdir”
Deyişlerim çoğalır biteviye
Ağlayacak yere gülmelerim
Anlaşılmadığıma sevincimdendir
Yalnızlık yine nakarat
Kıskanırım denizi ilk gören çocuğun
Şaşkınlığını
İlk öptüğünde sevdiğinin dudaklarını
Heyecanını kıskanırım bir genç kızın
Ve ilk adımını attığında bir çocuğun
Çığlıklarını…
Bundan sonrası yine nakarat
Yitirdiklerimi bulma telaşında
Ayaklarım arap saçı
Bu ayaklar da sondan öte bir yere
Gitmiyor ya ona yanarım
Hiç sevmedim nakaratı çok olan şarkıları
Nakaratı yaşamak gibi sevmedim…
Kayıt Tarihi : 14.9.2006 00:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!