Sevmeliyiz... Sevmeli... Sev...

Dalgalanınca deniz
ve
eylül sararınca
rüzgar yaprakları
yerçekimine çağırınca
iki tarafı
ağaçlarla çevrili yollarda
seninle yürümeliyiz

yedi tepeli şehirde
bir tepe seçip
ufka baktığımızda
pamuk helvadan bulutlar
buluttan bir deniz
görmeliyiz

saçlarımızdan akıp
dudaklarımızı ıslatan
yüreğe aşk damlatan
ve her öpüşle
yeniden yağmak için
buharlaşan
yağmurlarda sevişmeliyiz

seni sevdiğimi
her mevsimden gizledim
izledim sana
cayır cayır yandığımı
isimsiz sokaklara
adını verdim
adım adım
keşfedip aşkı
bekledim
yalnız gece biliyordu
yüreklerde iki izle
biz olamadığımızı
üzülmeliyiz

kayıp sonbahardan sonra
dalgalanınca deniz
ve
eylül sararınca
gözlerin gözlerimi
güneşe çağırınca
son kez sevecekmiş gibi
göğsüme yattığın o ev
sevmeliyiz...
sevmeli...
sev...