İşte Böyle...
Hayat yorgun suların maviliğinde akıp gidiyor zamansız...
Lakin,Biz...
Yaprakların ahenkle dens edişini izlemeliyiz.
Bir tohumun toprğı yarıp patlayışını,
Arının hangi çiçeğe konduğunu,
Karıncaların sırtında neler taşıdığını,
Serçelerinde gözyaşlarını farketmliyiz...
İşte Böye...
hayat suskun dağ eteklerinde geçip gidiyor zamansız...
Lakin,Biz...
Sonbahırın renginide sevmeliz,
Bir karanfilin solarken ağlayışını,
kurumuş toprakların çatlamış damarlarını,
Narin dalları kıran sert rüzgarları,
Ve o dallara konan kargalarıda sevmeliyiz...
Başka Şansımız yok...Sevmeli,Sevmeli,Sevmeliyiz Dostum.
Kayıt Tarihi : 24.10.2013 19:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!