Sevmeliyim Seni Şiiri - Serdar Erdemir

Tut ellerimi sevmeliyim seni
Uzat ellerini;
Kırık bir dal çınar gibi
Dalmalı gözlerim gözlerine
Merakla ufka bakar gibi...
Sevmeliyim seni;
Küçücük nazlı bir çocuk gibi
Haydi uzat ellerini;
Sevmeliyim seni
Yeniden hayata başlar gibi
Sen yokken üşüyorum;
Soyun gir koynuma
Teninin sıcaklığıyla ısıt beni
Okşamalı, öpmeliyim
Nefesini duymalıyım içimde
Doymalıyım bu gece sana
İçmeliyim seni kana, kana
Sevmeliyim seni
Delicesine suya kanar gibi...

Ne olur bırakma beni bana
Dayanamam asla yalnızlığa
Ciğerlerime çekmeliyim seni
Duman, duman cigaramla
Korkma sevgili;
Bırak kendini kollarıma
Sarmalıyım seni doya,doya
Sevmeliyim seni
Gökten kayan yıldız gibi
Sen; bende tarifsiz, teksin
Sensizlik ızdırap bana;
Senli günlerim, tütsülü bir rüya
Uyanmak içimden gelmiyor
Bitmesin istiyorum asla...
Uyanır korkusuyla;
Çırpınıyor yüreğim
Kıyıya vurmuş bir balık gibi...

Seviyorum seni;
Hava gibi, su gibi
Kül gibi, duman gibi
Kadeh,kadeh şarap gibi
Seviyorum seni; din gibi
Tutmalı ellerini ellerim
Dalmalı gözlerine gözlerim
Tütmeli bedeninde, bedenim
Dalga, dalga esen rüzgar gibi
Sevmeliyim seni
İbadet hissiyle;
Tanrı ya tapar gibi!
Ne olur sevdiğim,uzat ellerini
Uzat tetikte bir silah gibi
Vur beni
Vur ki bitsin acılarım
Meçhule akan bir nehir gibi
Sevmeliyim seni
Toprağa, koynuna girer gibi
Sevmeliyim seni gülce
Perde, perde Meryem’ce
Sevmeliyim seni mavice
Sevmeliyim seni özgürce

Yaşamalıyım seni delice!