Sevmeli Şiiri - Mutlu Gavcar

Bu şanlı ülkenin gül insanları,
Hep dost olmalı.
Bu gül ülkesinin has çocukları,
Hep kardeş kalmalı.
Koşmalı, ulaşmalı, doğmalı, dolmalı,
O mutlu geleceğe…
Gülmeli ve sevmeli,
Hiç ayırmadan herkesi.

Niye yaşıyoruz ki biz,
Hala silememişsek içimizden kini?
İnsanlıktan, dostluktan bahsedebilir mi?
Tatmayan sevgi zevkini.
Genci, yaşlısı; fakiri, zengini
Herkes ama herkes birbirini,
Doyasıya sevmeli, ölesiye sevmeli...

Yollara düşmek, dağları aşmak gerek.
Zehri, çalıyı, dikeni,
Fitneyi, fesadı, zakkum tohumu ekeni,
Bozmak, çözmek, ezmek gerek;
Bulmak gerek gerçek iklimi…
Gül kokmalı, karanfil kokmalı cihan,
Yürekler bahara durmalı her an.
El olmamalı gözlerde,
El ele vermeli,
Silmeli her kötülüğü sevgi seli…
Kardeşçe yaşamak değil mi?
Yeryüzünde en güzeli...