Sevmeli Şiiri - Halime Erva Kılıç

Sadece seyretmeli,
Susmalı ve dinlemeli
Güneş kamaştırırken gözleri
Gölgelerden sıyrılıp, güneşin rengini görebilmeli

Meşenin karaağaca karışan farkını sezebilmeli
İçine çekebilmeli, doğanın nefesini
Tozu toprağı sürükleyen rüzgârı, hissedebilmeli
Tenine değmeli, natürlerin

Minik bir kedinin cesur adımlarında yürüyebilmeli
Çay taşlarındaki yuvaya sığınabilmeli
Ardıçlar, eğiyorken boynunu yeryüzüne
İçinize çekebiliyorken kokusunu çamların
Taraklık ağacının gölgesinde, doyasıya eğlenebilmeli.

Minik ellerinde sarı bebeğimin
Habersiz gülümseyen ağzını, sevebilmeli

Kargaların çevrelediği çemberden kurtulup
Kırmızı başlı karıncaların, büyük bedenine yürüyebilmeli
Sevmeli, sevmeli, sevmeli…

Martıların sesleriyle, serçelerinkini ayırabilmeli
Kıyıya çarpan dalgaların sesini, duyabilmeli
Siren sesleri arasından yol açan, aç çığlığı ambulansların
Feryatlarını dindirebilmeli…

Sarmalı yaraları, eskiden olduğu gibi kabalık otu
Avuçlarında sıkabilmeli toprağı, hissedebilmeli
Bize verilen nimetlerin şükrünü edebilmeli