Sevmelerin Ötesinde Şiiri - Canan Üçer

Uzanınca ellerin dudaklarıma
bir resim çiziyor kasıklarım.
Titanyum beyazında bir kış yaşıyor
bileklerimde.
Solmuş yanaklarımdan çeneme
yapraklar düşüyor.
Bir yerlerde ışıkları sönüyor
bütün hücrelerimin.

Hani ya bir cesetten farkım yok derken
Hiç ölüm gördün mü gerçekte
Bak ne fena ölümüm....

Sözler bir yere varmıyor
adımlarım geri geri...
Her boynumu büktüğümde
babam tutuyor gözlerimden.
Sarhoş dudakları değiyor alnıma
tepeleme umutlar bırakıyor
ürpertiyor içimdeki darağacını.

Yaşamak için sevmek, derdin
varolmak için sevmek
sarsılıp düşünebilmek için sevmek..
Nefret ederken dönüp dönüp
tekrar seviyorum seni
bol tarçınlı sütlaç gibi...

İnadına aç kalıyorum
kirli bedenlere uzanıyor soluğum.
Telefonda, pencere kenarında,
kapının ardında, sesini duyuyorum..
Sokak sergilerine başlıyorum
takımelbiseli bünyene mualif.
Şimdilerde erotik melekler çiziyorum
gökkuşağına asılı kalmış.
Of, ne masum ne kadar yoksul..

Dökülen saçlarımı dolduruyorum
yastık kılıflarına,
yoketmek kimilerini
kimilerini engellemek..
Sütbeyazı değil ki artık yüreğim.

Gittiğim yerlere bırakıyorum asık suratımı
öfkemi götürüyorum.....
Bir cesetten farksızım derken
hiç öldün mü gerçekte

Uzat dudağını gülüm, ölüyoruz......