Sevmeler Mağrip Kadar Uzak Şiiri - Dinme ...

Beklemedi sevilmeyi yaz aşklarıydı yaşadığı
Islandı yaz yağmurlarında oralı olmadı
Bereketti yağan gökten, ruhunu dinlendiren
Unutulmak ve yalnızlık bir dağdı yükselen
Ve illaki onsuzluk!
Yağmurlar yağdırdı seslendi başındaki bulutlara
Damlalara karıştı umutsuz gözyaşları
Anlatamıyordu yüreğine gel gör ki;
Sevilmeyi bekleyecek gücü, hevesi kalmadı
Gülemediği gülmelerle…
Yüreğinde nasırlaşmış bir umutsuzluk
Sevdiğinin en güzel yeri iki kaşın arası
Körfezin en derin yeri mavi gözleri
Bazen uysal, bazen çok hırslı ve öfkeli
Bu denli ağrılı olduğunu bilmezdi beklemelerin

Ağlamak sanattır, gülmek bir oyun
Sabırları dizdi tespihine tane, tane
Hasretleri zincir yaptı taktı boynuna
Konuşuyordu kendiyle…
“Neye yarar ben varım sen yoksun,
Sen varken ben olmuyorsam
Seni bana getiren, böyle titreten karayel mi?
Buram, buram terleten yoksa sam yeli mi? ”

Trenler gelir, geçer geride soğuk raylar kalır
Sevimsiz ve ıssız peronlarda tonlarca kahır
Çorak topraklar gibi kandırılmış, ağlamaklı
Kabuslarla dolu uykular, düşlerde deniz vurgunu
İkinci bahar dedikleri bir aldatmaca
Yalancı bahar onun adı, mevsimlerin en acımasızı
Söz biter, yarım kalır mahur makamından beste
Unutulan şarkıları söylemek istese de dudaklar
Sevmeler magrib kadar uzak ulaşılamaz bir yerde
Unutulan aşkları hatırlatır unutulmuş şarkılar.

Dinmez Er / Çeşme / 2011. 10. 04 /