Sevmeler Şiiri - Serhat Fidan

Ben yaşarken daha ölmemişti sevgiler
Gözlerden akardı mutluluk
Bir heyecanla beklenir beklenen
Bir umut bir ümit ederdi bekleyen

Daha vücuduma hastalıklar bulamamıştı
Yalnızca ruhum kirlenmişti bu kirli Dünya da
Ölümü özlememiş
Kendi yağımda kavruluyordum

Çok özlemişim seni
Koca bulutlar gibi
Gök yüzü gibi
Yüce dağlar gibi özlemiştim seni

İçimde yanan o şey
Canımı çok fena yakıyor
Sözcüklerim yetmiyor bu acıyı anlatmaya
Cahil kalıyorum hayata
Cehalet baş gösteriyor