Sevmekten Tükenirmiş İnsan

Bir zamanlar aşk diye bir şey duyardım çevremde,
Çekilecek bir hasret vardı herkeste,
Tüm insanlar tek bir düşünce içinde,
Sevdada birleşmişti...
Ne bilirdim bir gün bende düşeceğim sevdaya,
Ne bilirdim ki bende vurulacağım,
Bir çift yeşil göze, bir masum bakışa...
Meğer ne zormuş bu sevda çekmek,
İnsan farkında olmadan benliğini kaybedermiş,
Meğer ne acıymış birini ölürcesine sevmek
İnsan kısacık ömründe sevmekten tükenirmiş...
O zaman sana ne anan baban ortak olur,
Ne de en yakın bildiğin sevdiklerin,
O zaman tek dert ortağın vardır,
Hayallerin, kağıdın ve kalemin...
Yalnız kalmak istersin hayaller kurmak için,
Unutursun yaşam gerçeğini,
Sorarsın kendine, ağlarsın için için,
Herkese açmak istersin yüreğini...
Kimisi umursamadan dinler sevdanı,
Anlayışsızdır onlar,
Ama kimisi de yüce sayar duygularını
İşte onlardır sevmekten anlayanlar...
Hiçbir şey yapmak istemez canın,
Eğer tutulduysan cennet gözlü bir güzele,
Düşünmekle ve neden ben diyerek geçer hayatın,
İnanmazsın artık hiçbir gerçeğe...
Aşk gerçekleri unutturur insana,
Aşk insanın gözünü kör eder,
Bir keskin diş ağrısı gibi saplanır kafana,
Her yeni gün sana olur,
Bir öncekinden daha beter...
Her gün bir saç teli düşer kafandan aşağıya sessizce,
Sen farkında bile olmazsın
Gün gelip de aklına başına gelince,
Aynadaki görüntüne inanamazsın...
Mışıl mışıl uyuduğun gece uykuları haram olur artık sana,
Kabuslardadır artık ömrünün her anı,
Günden güne daha sıkı bağlanırsın aşkına,
Sevdanla donatmak istersin artık her yanı...
Yemek yiyemez olursun sonra,
En çok sevdiğin yemek bile artık iğrenç gelir sana,
Ve bir sigara yakmak için çıkarsın sokağa,
Can sıkıntısından ne yapacağını bilemezsin,
Oturursun bir köşeye sessizce,
Sigara üstüne sigara yakarsın,
Yıldızları saymaya kalkarsın,
Ve yanından geçen her insana,
Sevdana düşman gözüyle bakarsın...
Ve gün gelir öyle bir durumda bulursun ki kendini,
Aynaya bakmaya korkar duruma gelirsin,
Ve birden hatırlarsın geçmişte silip attığın her şeyi,
Ama geçen zaman geri gelmez bunu o zaman bilirsin...
Ve bir ümitle beklersin sevdiğini,
Beklersin derin bir sessizlikle,
Umarsın ki,
Odanın kapısı son gıcırtısına kadar açılsın,
Ve sevdiğin gelsin yanına,
Ama artık şuna alışmalısın,
Artık sevgilin gelmez yanına,
Artık tek bir beklediğin vardır senin odanda,
Azrailin...
Azrail’in gelecek artık,
Sana tek yar o olacak,
Son kez bakacaksın fotoğraflara alık alık,
Ve sonra...
Ve sonra...
Zifiri bir karanlık…