Aşkımdan korkuyorsun inkar etme, inanmam,
Hem yüzüme gülüyor hem benden kaçıyorsun,
Senin yaktığın közde bin yıl kalsam da yanmam!
Sen sevdalı gönlüme çiçekler saçıyorsun.
Ben burnunda hızmayım, sürmeyim gözlerinde,
Saçlarına yazmayım, dermanım dizlerinde,
Yüzlerine gamzeyim, heceyim sözlerinde,
Sana olan sevgimin hazzını biçiyorsun.
Ne olacak bu halim, sen zirvede bir çiçek,
Gönlünün bacasında sevdam yanıp tütecek.
Benim olmayan ömrüm hayalinle bitecek,
Başıma bin bir türlü belalar açıyorsun.
Beni sana bağlayan sırrını çözemedim,
Gönül bahçene girip bir türlü gezemedim,
Henüz sana gönlümce şiirler yazamadım,
Vuslatın badesini sen yalnız içiyorsun.
Sensiz gülmek ne mümkün? Ancak sende felâhım,
İster sev, ister sevme, yok sana eyvallahım!
Kâr sanma yaptığını, kül eder seni ahım,
Hani ne oldu sözün niye vazgeçiyorsun?
Ümit’in umudunu söndürme yar sönersin,
Beni mecnun edersen, sen Leyla’ya dönersin.
Sakın kırma gönlümü, cehennemde yanarsın,
Niye havalanıyor yüksekten uçuyorsun?
Ankara – 11.02.2009
Ümit Zeki SoyuduruKayıt Tarihi : 14.2.2009 12:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!