Sevmek2 Şiiri - Abdurrahman Kara

sevmek;
bakmak değil, görmektir.
yanındayken sevdiğin,
başını omuzuna
koyabilmektir…
yatağa uzandığında
yanındayken bile
hayallerinde sevdiğine
yer vermektir…
sevmek;
“seni seviyorum” diye
ağzınla değil! .
yüreğinle, gözlerinle
söylemektir…
aynı şeyleri düşünebilmek
yüreği ikiye bölmek
diğer yarısı
olabilmektir…
gün gelince,
hazan sarınca yüreğini
suskunluğuna bahaneler
uydurabilmektir…
belki bir çay bahçesinde
belki bir düğün yerinde
öylesi sergüzeşt bakışlara
sevda tutabilmektir…
sevmek;
sevdiğini içinde taşımaktır.
her uyku sersemliğinde
zamanı ve mekanı
inkar edercesine
sevdiğini yaşamaktır…
sevmek;
dağ başı ıssızlığına inat
rüzgarın avuçlarında açtığı
zuhal çiçeği,
olabilmektir…
sevmek;
aynı uçurumun iki sevdası
aynı dertlerin
mecnunu, leylası
acıya bağdaş kurabilmektir…
sevmek;
kimsenin bilmediği şiirleri
eskitmektir, yüreğinde
sevmek, düşleri uslandırmaktır.
yokluğu evcilleştirmek
sevgili geldiğinde
sabahın nasıl olduğunu
güneşe göstermektir…
sevmek;
saksıdaki çiçeğimiz
kumsaldaki deniz yıldızımız
dilimizde türkümüz
ay ışığında sevgilimizdir.
sevmek;
sevgilinin ay örgülü saçlarına
vurgun düşmektir…
karanlık gecelerde el uzatmak hilale
sevda türkülerinde
kendini bulmaktır…
sevmek;
dönülmez son yolculuğa
çıkarken bile
bir defa arkana bakmadan
sevdiğinle kalmaktır…