Ve insan sevmek zorundaydı.
İnsanların zayıflıklarını,
Çiçeklerin sessizliğini,
Kuşların ağıtlı ötüşlerini,
Ağaçların çizgilerindeki hüznü,
Bulutların göz yaşlarını,
İnsan sevmek zorundaydı.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta