Sevmek Yaşamaktır Doyasıya

Sevgiyi biliyor musun diye sormayacağım sana,
Yaşamak bile sevmek değil mi?
Her zaman şöyle bir bakıverdiğinde etrafına,
Gördüğün her şeydeki, yumak yumak sevgi değil mi?
Sevgi değil mi, yeni açmış gül üzerinde ki şebnemler,
Renk renk karanfillerdeki acımsı koku?
Sevgi değil mi denizdeki kabaran dalgalar
Ve balıkların üzerindeki parıldayan pullar?
Sevgi değil mi, ağacın patlayan tomurcuğu,
Garipçe bir martının bembeyaz kanatları?
Yediğin lokmadaki o doyumsuz tat,
Demir döven demircinin ellerindeki nasır?
Sevgi değil mi, pırıl pırıl masmavi berrak gökyüzü,
Çeşit çeşit ağaçlardaki meyveler?
Sanki tutulacakmış gibi yakınımızdaki güneş,
Sevgi değil mi, gülen bir çocuğun yüzündeki gülücükler?
Sevgi değil mi, dostlara günübirlik yazdığımız mektuplar?
Hasretiyle sevgilinin, olur olmaz içimizin burkulması
Onsuz boğazımızdan geçmeyen, takılıp kalan lokmalar
Ve ölümü bekleyen bir hastaya, iyi olacaksın diye
söyleyiverdiğimiz yalanlar?
Sevgi değil mi, kıymetini bilmediğimizde uçup ta
gidiveren,
Peş peşe geliveren mevsimler?
Önce ilkbaharlar, sonra yazlar,
Göçmen kuşları bir bir savurup atıveren sonbaharlar
Ve bir şubat sabahı, gökyüzünden kelebekler gibi
dökülüveren
Bembeyaz lapa lapa karlar?
Sevgi değil mi, dilimizin ucuna kadar gelip de
Söyleyemediğimiz, anlatamadıklarımız?
Bende, etrafıma bakıverdiğimde,
Sen varsan görüyorum, sevgiyi, her şeyi.
Senin için yaşıyorum,
Ve iliklerime kadar ısınıveriyorum, hiç üşümemecesine.