Sevmek Yarım Yaşamaktır

Hayatında hiç olmadığı gibi yalnız kaldığında, ne istersin? Yaşamaya bıkmışlık ne kadar kovalarsa seni yalnız sokaklarda sen, o kadar yaşa elindeki mutluluğu. Ve sokak lambalarıyla beraber çiz sevginin adını, yağmurdan ıslanmış, birazcık temizlenmiş sokağa.Gözlerini avcundakilerle tekrar aç. Ki sadece elindekileri görebilesin.Polyanna ölmedi, yaşıyor hala...
Yürü, yürü, yürü.Ayakların mahvoluncaya kadar değil, mutluluktan yoruluncaya kadar.Sevgili seni hangi şehirde bekliyorsa o şehire kadar.Şehrinize kadar.Kaleminizle söylediklerinizi, yüzünüze haykırıncaya kadar.Yürü, yürü, yürü.
Uzaklarda olsa da sevdiğin, ona ellerinle ulaş.Korkma hiç yapamamaktan ve ona ulaşamamaktan.Ona ulaş ve sımsıkı hiç bırakmayacakmış gibi, ona sevgiden çok daha fazlasını verecekmiş gibi, ağlaya ağlaya sarıl.Ağla, çünkü ağlamak sevginin acizliğidir.Sevginin büyüklüğüdür.Bir zamanlar ona olan özlemini anlatma ona; yaşat.Gözlerine bakmaktan hiç yorulma.Sevmeyide anlatma ona.Yaşayarak beraberce öğrenin.Ayrılığı, hüznü, yalnızlığın yaratıcılığını, yaşayarak öğrenin.Öğrendikçe artsın hevesiniz.Heveslendikçe birbirinizi daha çok sevin...Ona uyanın sabahları ve ona uyanışlarınızı korkmadan, çekinmeden anlatın.Anlamaz diye korkmadan, yanlış anlar diye çekinmeden.
Sevmek yarım yaşamaktır.Herşeyin yarısı
-istemese de-ona ayırmaktır.Ayrılıktır.Ağlamaktır.Kusursuzluk değildir hiçbir zaman, hatada değildir.Sevmek yaşamaktır, herşeyin yarısını ona vererek.İstemese de...