Sevmek Yanmaktır Şiiri - Zafer Özkay

Sevmek yanmaktır,
Sevmek ağlamak ve acı çekmektir,
Sevmek günlerce uykusuz kalmaktır,
Sevmek mutsuzluk ve umutsuzluktur,
Ve sevmek ölüme biraz daha yakın olmaktır.

Sen sevmeyi sevmesini bilir misin?
Peki sen ölümü göze alır mısın?
Sevdiğin insanı uğruna,
Sevmek aslında basit değildir.

Her insan benim gibi sevemez,
Ölümü göze alarak bile bile,
Hiç gelmese de yine de bekleyen,
Ufacık bir umut taşıyan bir insan yoktur,
Bunları yapmak her yiğidin harcı değildir.

Sen sevmesini bilir misin?
Ama ben bilirim,
Yıllarca bu işin içindeyim,
Siz kız milletini çok iyi tanıyorum,
Ve sizlere kesin olmasa da güvenmiyorum.

Sevmek yürek ister,
Sevmek karşılıklı olmamalı,
Sevmek için önce insan olacaksın,
Elini vicdanına koyacaksın,
Açık sözlü olacak hiçbir zaman,
Bir insanın gururu ve onuruyla,
Hiçbir zaman oynamayacaksın.

Yani gün olur devran dönerse,
Beklenmedik anda kader seni de bulur,
Bu sevda seni de vurur beni de vurur,
Artık güneşlerimiz farklı doğar farklı batar,
Oysa hiçbir değişiklik olmaz.

Sevmek yanmaktır,
Sevmek yaşlanmaktır,
Sevmek yıllanmış bir şaraba dönmektir,
Sevmek hayallerin yıkılması umutların kırılmasıdır,
Sevmek bembeyaz bir sayfanın kirlenmesidir,
Ve sevmek bir sonbahar yağmurlarıyla ıslanarak
Yok olup gitmektir