Sevmek ve Sevilmek Şiiri - Hasan Özünal

Gün olur zor gelir yaşamak,
Sevmiyor, sevilmiyorsundur.
Yemek yemek, su içmek zor gelir.
Yürümek, gülmek ve ağlamak hatta.
Giyinmek bir işkence soyunmak azaptır
Güneş soğuk ve karanlık
Geceler boğucu ve zindandır
Bir acılık olur hep dilinde...
Gözlerinde fer yoktur,
Kulakların duymaz, aklın anlamaz
Şarkılar hep inilti olur nağmelerinde
Her zaman sıfırlar vardır ellerinde,

Sevmiyor,
Sevilmiyorsundur o anlarda.

Gün gelir umutludur hayat,
Seviyorsundur ama bilmiyorsundur sevildiğini.
Bu günden hep yarını, yarınları yaşarsın
Farkında değilsindir hatta yaşadığının,
Canın yanmaz ateşten,
Koru avuçlarsın ya öyle...
İçinde bir tohum ya da bir fidan
Ha yeşerdi ha yeşerecek
Seviyorsundur ama
Bilmiyorsundur sevildiğini.

Ama bir gün gelir ki;
Geceler aydınlıktır, mehtap olmasa da.
Baktığın her yön güle kesmiştir ya da laleye
Kötülük kalkmıştır yeryüzünden ve çirkinlikler de
Dağlar bir adımda aşılacak engel
Denizler yürünecek bir yoldur sana.
Herkesler çirkindir bir o güzel
Herkesler iyidir ama o en mükemmel.
Kuşkanadında gider dertler senden uzaklara
Kalbin dar gelir tüm mutluluklara
Dünya senindir ve sana özel
Hep sırtını sıvazlar saçını okşar bir gizli el.
Evler dar gelir vurursun kendini sokaklara
Daha bir gülerek bakarsın bilinmez yarınlara.

Bil ki seviyorsun
Ve sevildiğini de biliyorsun