Sevmek ve Sevememek Dünyayı

Ne zaman sevecek gibi olsam dünyayı,
Gökyüzüne, bulutlara uzun uzun baksam,
Bölünmüş toprakları dinlesem saatlerce
Anımsasam kanlı kaldırımların altını
Duysam kıyıları döven denizin dalgasını
Veya tenimde hissetsem suların damlalarını,
Cayır cayır yansam güneşin sıcağında,
Sevdalardan kavrulup,
Otursam insanlığın karşısında
Beni takip eden ay'a gözlerimi uzatsam,
Kulak kesilsem hışırdayan yapraklara
Yeşilin en güzelini canlı canlı izlesem...
Çiçekler, böcekler görse gözlerim
Kırmızı kanı değil, uğur'u hatırlatsa bana
Başımı kaldırdığımda, aydınlık olsa, umut olsa
Çocuklar yalnızca masumiyeti anımsatsa
Kaçsam kendimden, kapılıp hayatın akışına
Sokaklarda kahkahalar yankılansa,
Özgürleşse sevmek ve aşk illegal olmasa
Her dilde "seni seviyorum" diyebilsem dünyaya...
Ve incinmekten korkmadan, açabilsem kalbimi ona
Sarmaş dolaş olsak, bir ucundan öbür ucuna
Boğulup sularında, nefes alsam ağaçlarıyla
Gölgesinde dinlenmek istesem dünyanın,
İçim almadı...